کهنه شرابِ ده ساله

کم هستند افرادی که امن‌اند. یعنی نزدیکشان می‌توانی خودت باشی. بدون نگرانی، بدون نقاب. می‌توانی از هر چه نگو، بگویی. و چه خوب که نزدیکمان حداقل یک آدم امن داشته باشیم.

من اما چند آدمِ امن می‌شناسم. نگران نیستم بدانند در ذهن شلوغم چه همهمه‌ای برپاست. و پشت چهره ِ شاد و شنگولم، چه دردی را قورت می‌دهم. 

او یکی از امن ترین‌هاست. آبان یا آذر امسال دقیقا ده سال است که از آشنایی ما می‌گذرد.  از همان آغاز،  با خودش آرامش آورد و منِ طوفان زده را به ساحل رساند. از همان آغاز صادقانه گفت هر چه دیگران نهان می‌کنند. خودی شد و در دنیایی که خودی‌ها هم دورند، نزدیک ماند. اشک را دید و صبورانه گوش سپرد برای یافتن دلیل. خنده را دید و نگفت چه بی‌غم! آن دخترک گریزپای لرزان را دید و بال پریدن شد.

جهانش سرشار از آرامش و شادمانی.