من و زندگی

زنی که از دغدغه های کوچکش می نویسد

من و زندگی

زنی که از دغدغه های کوچکش می نویسد

مرا به سخت جانی خود این گمان نبود

همه چیز مرا به یادش می‌اندازد. هر کجا می‌روم دلم پر می‌کشد به هوس آنکه کنارش راه بروم. هر چیزی می‌خورم دلم میخواهد می‌توانست کنارم مزه کند.

دارم خودم را از وسط خاطره‌های نزیسته با بابا می‌کشم دنبال جسمم. چه روح خسته‌ای...

زویا پنج‌شنبه 27 مرداد 1401 ساعت 23:22

نظرات 6 + ارسال نظر

مریم یکشنبه 29 آبان 1401 ساعت 00:27

سلام زویا جان
حال همه ی ما همینه . انگار خاک مرده روی سر دنیا ریختن . همه جا افسرده و غمگین . اما وظیفه ی ما اینه به خودمون بیاییم تا بازسازی کنیم دنیای خودمون رو . لبخند بزنیم هر چند تصنعی ، تا دلهای شکسته کم کم ترمیم بشن . زویا جان هنوز به یاد زمستون گذشته که با صدای قشنگت برای ما داستان می خوندی ، روزگار می گذرونم . کاش برگردی و دلهای سرد شده از تلخی ایام رو با صدای آرام بخشت گرما بدی

سلام مریم جان

اگر کتاب خواندن من توان گرما بخشیدن به دلهای شما داشته باشد، چه کار بهتری می‌توانم انجام دهم؟ چشم

مریم جمعه 6 آبان 1401 ساعت 22:17

سلام زویای عزیز
امیدوارم بهتر از گذشته باشی

سلام مریم جان
با خبرهایی که می‌شنوم، حال عجیبی دارم. تهی و معلقیم

بهار شیراز یکشنبه 27 شهریور 1401 ساعت 12:32 https://baharammm.blogsky.com/

عزیز دلمممم. روح پدر غرق در آرامش و نور...مراقب خودت باش دوست جااان