من و زندگی
زنی که از دغدغه های کوچکش می نویسد
من و زندگی
زنی که از دغدغه های کوچکش می نویسددرباره من
خودت باش کسی هم اگر خوشش نیامد ؛ نیامد. دنیا کارخانه مجسمه سازی نیست (چه_گوآرا)
ادامه...
پیوندها
- دختر بندباز
- خشت
- پرچنان
- من و گنجشک آ
- زندگی زندگی شاید همین باشد
- آقای گوژپشت (Mr. Le Bossu)
- بدون امضاء
- پروا_نه!
- هفت اقلیم - مریم
- آلیس در شهر نویسنده " من و گنجشک آ"
- سیاه سرفه
- ناگفته های ناتمام
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1402 1
- مرداد 1401 1
- خرداد 1401 1
- بهمن 1400 1
- مهر 1400 2
- مرداد 1400 1
- تیر 1400 1
- اردیبهشت 1400 1
- اسفند 1399 1
- بهمن 1399 2
- دی 1399 1
- شهریور 1399 2
- تیر 1399 1
- اردیبهشت 1399 1
- فروردین 1399 1
- اسفند 1398 1
- بهمن 1398 1
- دی 1398 1
- آذر 1398 4
- آبان 1398 4
- مهر 1398 3
- شهریور 1398 4
- مرداد 1398 2
- تیر 1398 2
- اردیبهشت 1398 2
- اسفند 1397 2
- آذر 1397 1
- آبان 1397 1
- مرداد 1397 1
- تیر 1397 2
- دی 1396 1
- شهریور 1396 1
- مرداد 1396 1
- تیر 1396 2
- اسفند 1395 1
- بهمن 1395 1
- دی 1395 1
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 7
- تیر 1395 5
- خرداد 1395 4
- اردیبهشت 1395 2
- فروردین 1395 5
- اسفند 1394 1
- بهمن 1394 4
- دی 1394 1
- آذر 1394 6
- آبان 1394 5
- مهر 1394 4
- شهریور 1394 10
تقویم
مرداد 1402| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 57410 بازدید
Powered by Blogsky
همهمه .. .
من قاصدکم ..
با باد می‌رقصم
بر ابر می‌نشینم
با دود می‌خندم
بر خاک می‌خوابم
...
من سرخرگ زمینم
با درد می‌زایم
با رنج می‌خندم
با داغ می‌بخشم
...
من همهمه‌ی مبهم حیاتم ...
وقتی همه مرده‌اند
۵ تیرماه ۹۸
زویا
جمعه 7 تیر 1398 ساعت 00:21
شریان حیات!
نبض تپنده زمین!
زن همینی که گفتیه. عالی بود
کم پیدا بودی...
چه خشکل و جمع و جور و شیک شده اینجا
خودم هم غافل گیر شدم. یهو دیدم شکل صفحه ام عوض شده. آخر هم نتونستم عکسی برای هدر پیدا کنم که بیشتر به دلم بشینه
...
تو همهمه ی مبهم آغازی دوباره ای
مردگان منتظر به زندگی
به اشتیاق خنده ای
بر لبان سرد تو
خیره گشتند...
لطفا بگو سیب :)
زویا! زن بودن، بزرگترین شانس و بزرگترین دغدغه است
سپاس
زن بودن شبیه روییدن گیاه است. مبارزه می کنیم تا جوانه بزنیم، برخی فکر می کنند هرس که بشویم، زیباتر و پربارتریم. برخی هم گمان می کنند می توانند تکه هایی از وجودمان را برای تزئین زندگی اشان ببرند. در نهایت اما اگر یاد بگیریم چگونه به رشد ادامه دهیم، زیبایی خلقت کامل می شود.
تو بارانی
بی دریغ و همواره بخشنده
می باری
می رویانی
سبز
سبز
سبز
سبزینه ی حیاتی
تو عشقی
من و اینهمه خوشبختی ... باحاله
سلام ممنون که سر زدی مطلبت واقعا قشنگ بود ی جوری خاصه ولی همهمه همیشه هم ب این قشنگی نیس گاهی باعث وحشت آدم ها میشه
سلام عزیزم
مرسی مریم گلی عزیز
چه تعریف زیرپوستی کردی
درود
وسپاس از حضور و سپاسها از دلگرمی دادن ات
درود
پایدار باشید
درود زویای عزیز.
آفرین.
قاصدک باش، پیغامبر شادی و مهربانی.
قاصدک باش، نرم و لطیف و بی گزند.
ممنون بابت این نوشته ی زیبا.
درود مریم جان
سپاس عزیزم