دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ...

بالاخره روزی یاد خواهیم گرفت. دیر و زود!

روزی یاد خواهیم گرفت در پس تمام این هیجانات و اضطراب ها هیچ نبوده است. برای هیچ حرص خورده ایم، دل شکسته ایم, برای هیچ جنگ ها رخ داده و حریم ها شکسته شده است. روزی خواهیم فهمید که شاید برای جبران هر عمل امان دیر شده باشد. روزی که دیگر دلی که شکسته ایم از تپش بازمانده و ما در حسرت دلجویی مانده ایم. روزی می فهمیم که چه بیهوده در میان هیاهوی جهان؛ میان دویدن ها و خواستن های بیشمار... میان حسادت های بیهوده و رقابت های بی پایان، چیزهای مهمی را از دست داده ایم.

خدا کند دیر نفهمیم.